- yayınmaq
- f.1. Başqa yerə (cəhətə, şeyə və s.) cəlb olunmaq, başqa şeylə məşğul olmaq, kənara çıxmaq (adətən «fikri, nəzəri, diqqəti» və s. sözləri ilə). Fikri yayınmaq. // Qaçmaq. Fikrindən yayınmaq. – <Gülsənəmin> narazılığını büruzə verən bu hərəkəti Tahirin də, Cəmilin də nəzərindən yayınmadı. M. Hüs..2. Cürbəcür bəhanələrlə boyun qaçırmaq, can yandırmamaq. Tapşırılan işdən yayınmaq . . nə qədər çətindir. S. R..3. dan. Xəlvəti getmək, qaçmaq, gözdən itmək, yox olmaq, aradan çıxmaq; əkilmək, gizlənmək. // Uzaqlaşmaq, getmək. Al-yaşıl geyinib durma qarşıda; Yayın bədnəzərdən, göz dəyər sənə. Qur.. <Tarıverdi:> Barı qaçım, . . vaqt ikən bir tərəfə yayınım. M. F. A.. <Nağı:> Söylədi: – Qardaşlar, gəlin yayınaq; Çoxdandır Samuxa olmuşuq qonaq. H. K. S.. Axşam istirahətindən sonra qızlar əl-ələ verib parka çıxanda mən yayınırdım. M. C..4. Yandan keçmək, hədəfə dəyməmək; sapmaq. Gündən-günə <Kərimin> atdığı güllə daha heç yayınmırdı. S. R.. // Canını qurtarmaq, qaçmaq, qaçıb qurtara bilmək. Güllədən ilan yayınası deyil. – Sonadı, ovçusundan; Yayındı yana, yeridi. . A. Ə..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.